Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ


Οι περιορισμένες βροχοπτώσεις στο λεκανοπέδιο της Αττικής έκαναν πάντοτε το νερό ένα είδος πολυτέλειας για την Αθήνα. Στην αρχαιότητα, όπου οι πηγές και τα ποτάμια ήταν ιερά, οι Αθηναίοι θεωρούσαν το νερό ύψιστο αγαθό και αναπόσπαστο μέρος του πολιτισμού τους αλλά και της καθημερινότητάς τους γενικότερα. Τα ποτάμια της, ο Ηριδανός που πήγαζε από τον Υμηττό και χύνονταν στον Ιλισό, ο Ιλισός στο ανατολικό τμήμα και ο Κηφισός στο δυτικό, δεν εξυπηρετούσαν τις ανάγκες της πόλης, γι' αυτό και οι αρχαίοι μας πρόγονοι φρόντιζαν για την υδροδότηση, κατασκευάζοντας κρήνες και πηγάδια αλλά ακόμα και δεξαμενές και υδραγωγεία!
Το νερό, πολύτιμη πηγή ζωής και αναπόσπαστο μέρος του φυσικού πλούτου, φαίνεται πως ήταν απαραίτητο όχι μόνο για τους ζωντανούς, αλλά και για τους νεκρούς. Κάτω από τον ίσκιο των δέντρων και τη δροσιά των νερών, οι αποθανόντες "απολάμβαναν" την αιώνια γαλήνη και "εξασφάλιζαν" την ανάπαυση των ψυχών τους. Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι οι πιο περιποιημένοι κήποι ήταν εκείνοι που περιέβαλαν τα νεκροταφεία!
Το υγρό στοιχείο σε συνδυασμό με την πλούσια βλάστηση έδινε τη δυνατότητα στους ανθρώπους για ηρεμία πνεύματος και ψυχής, καθώς και περισυλλογής. Έτσι λοιπόν, προϋπόθεση για την καλή λειτουργία των φιλοσοφικών σχολών ήταν ένα φυσικό περιβάλλον αποτελούμενο από ολάνθιστους κήπους και τρεχούμενα νερά!
Το νερό πρωταγωνιστεί στη ζωή του ανθρώπου σε όλα τα επίπεδα και τις δραστηριότητες. Είναι το ποτάμι της ζωής που όμως δεν είναι ανεξάντλητο και χρειάζεται προστασία. Οι αρχαίοι Αθηναίοι φαίνεται ότι είχαν κατανοήσει αυτή την πραγματικότητα και σε φιλοσοφικά και ιστορικά κείμενα της εποχής διατύπωσαν βασικές αρχές που πρέπει να ακολουθούνται στο σχεδιασμό των πόλεων, σε συνάρτηση πάντα με το φυσικό χώρο, καθώς και νομοθετικά μέτρα για την προστασία των φυσικών πόρων.

Ειρήνη Ιωαννίδου - Αγάθη Καβακίδου - Ελένη Σαμαρά

1 σχόλιο: