Ο χώρος εντοπίστηκε το 1932 από τον Κεραμόπουλο, καθηγητή Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Το χειμώνα εκείνο δεν είχε βρέξει και η στάθμη της λίμνης είχε κατέβει πάρα πολύ, αποκαλύπτοντας ένα μεγάλο αριθμό πασσάλων. Ο κεραμόπουλος κατάλαβε ότι έχει να κάνει με ερείπια ενός προϊστορικού οικισμού. Το 1992, ύστερα από 60 χρόνια ακριβώς, ολοκληρώθηκαν οι ανασκαφές.
Οι ανακαλύψεις γνωστοποίησαν πολύτιμα στοιχεία για την ύπαρξη οργανωμένης ζωής στη λίμνη της Καστοριάς, μεταφέροντας έτσι το σύγχρονο άνθρωπο 7000 χρόνια πριν! Τότε, που μέσα από τα πασσαλόκτιστα σπίτια εντός ή εκτός της λίμνης, ο νεολιθικός άνθρωπος έχτιζε πολιτισμό θεμελιώνοντας τον πάνω στη λάσπη. Τότε που ο κάτοικος του νεολιθικού Δισπηλιού ξεχύνονταν στα γειτονικά δάση για την αναζήτηση τροφής έχοντας ως εξοπλισμό του ένα μυτερό ακόντιο, ένα ξύλινο τσεκούρι και μια δερμάτινη σφεντόνα με πήλινα βλήματα. Τότε που ο άνθρωπος, έχοντας έντονο το αίσθημα της επιβίωσης, χρησιμοποιούσε τα κέρατα των ζώων ως σκαλιστήρια για το όργωμα της γης, είχε κοκάλινα αγκίστρια και δίχτυα πλεγμένα από λινάρι, κατασκεύαζε τις βάρκες του από μεγάλους κορμούς δέντρων, χρησιμοποιούσε το δέρμα των ζώων για να ζεσταθεί το χειμώνα, έφτιαχνε τσάπες από γερά κόκαλα αγελάδων και κατασκεύαζε χορδές για τα τόξα του από έντερα γουρουνιών!
Στο Δισπηλιό Καστοριάς, οι αρχαιολόγοι δεν περιορίστηκαν μόνο στην ανασκαφή του χώρου. Οι εξειδικευμένοι επιστήμονες του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κατάφεραν να ανακατασκευάσουν ένα πιστό αντίγραφο του νεολιθικού χωριού ταξιδεύοντας τον επισκέπτη πίσω στο χρόνο και ζωντανεύοντας έτσι όλες τις ιστορικές αναφορές.
Ελένη Παπαργύρη - Ράνια Παλέντζα - Μαρία Νεφέλη Μπαλάφα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου